از جدایی یکی دو سال می گذشت،یک دو سال از عمر رفت و بر نگشت

دل به یاد آورد اول بار را،خاطرات اولین دیدار را

آن نظر بازی آن اصرار را،آن دو چشم مست آهو وار را

همچو رازی مبهم و سر بسته بود، چون من از تکرار و او هم خسته بود

آمد و هم آشیان شد با من او، هم نشین و هم زبان شد با من او

خسته جان بودم که جان شد با من او، ناتوان بودم و توان شد با من او

دامنش شد خوابگاه خستگی، این چنین آغاز شد دلبستگی

وای از آن شب زنده داری تا سحر،وای از آن عمری که با او شد به سر

مست او بودم و ز دنیا بی خبر،دم به دم این عشق می شد بیشتر

آمد و در خلوتم دمساز شد،گفتگو ها بین ما آغاز شد

گفتمش در عشق پا بر جاست دل،گر گشایی چشم دل زیباست دل

گر تو ذو رحمان شوی دریاست دل،بی تو شام بی فرداست دل

دل ز عشق روی تو حیران شده،در پی عشق توسر گردان شده

گفت در عشقت وفادارم بدان،من تو را بس دوست می دارم بدان

شوق وصلت را به سر دارم بدان چون تویی مخمور خمارم بدان

با تو شادی می شود غم های من،با تو زیبا می شود فردای من

گفتمش عشقت به دل افزون شده،دل ز جادوی رخت خون شده

جز تو هر یادی به دل مدفون شده،عالم از زیباییت مجنون شده

بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش، طعم بوسه از سرم برد عقل و هوش

در سرم جز عشق او سودا نبود،بهر کس جز او در این دل جا نبود

دیده جز بر روی او بینا نبود،همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود

خوبی او شهره افاق بود، در نجابت در نکویی تک بود

روزگار اما وفا با ما نداشت، طاقت خوشبختی ما را نداشت

پیش پای عشق ما سنگی گذاشت،بی گمان از مرگ ما پروا نداشت

آخر این قصه هجران بود و بس،حسرت و رنج فراوان بود و بس

یار ما را از جدایی غم نبود،در غمش مجنون عاشق کم نبود

بر سر پیمان خود محکم نبود، سهم من از عشق جز ماتم نبود

با من دیوانه پیمان ساده بست، ساده هم آن عهد و پیمان را شکست

بی خبر پیمان یاری را گسست،این خبر ناگاه پشتم را شکست

آن کبوتر عاقبت از بند رفت،رفت و با دلداری دیگر عهد بست

با که گویم که او هم خون من است، خسم جان و تشنه خون من است

بخت بد بین وصل او قسمت نشد،این گدا مشمول آن رحمت نشد، آن طلا حاصل به این قیمت نشد

با چنین تقدیر بد تدبیر نیست، از غمش با دود و دم هم دم شدم

آخر اتش زد دل دیوانه را

سوخت بی پروا پر پروانه را

عشق من از من گذشتی خوش گذر ، بعد از این حتی تو اسمم را نبر

خاطراتم را تو بیرون کن ز سر دیشب از کف رفت فردا را نگر

آخر این یک بار از من بشنو پند بر منو بر روزگارم دل نبند

عاشقی را دیر فهمیدی چه سود.......عشق دیرین گسسته از تار و پود

بعد از این هم آشیانت هر کس است.......... بعد از این هم آشیانت هر کس است

باش با او یاد تو ما را بس است
امشب بازم از اون شباس كه غصه مهمون منه

امشب بازم از اون شباس كه محو مريما مي شم

امشب بازم از اون شباس كه دوس دارم پر بزنم

به كوچه باغ خاطره ؛ يه بار ديگه سر بزنم

با درد اين دل غريب ؛ همدم و همنوا مي شم

امشب بازم از اون شباس كه ياد تو جون ميگيره توي رگام

امشب بازم از اون شباس كه غصه مهمون منه

امشب بازم از اون شباس كه محو مريما مي شم

امشب بازم از اون شباس كه دوس دارم پر بزنم

به كوچه باغ خاطره ؛ يه بار ديگه سر بزنم

با درد اين دل غريب ؛ همدم و همنوا مي شم

امشب بازم از اون شباس كه ياد تو جون ميگيره توي رگام